kavramak

Hayatın bizlere sundukları ile ilgili ne kadar bilinçliyiz acaba? Ne kadarını anlayabiliyoruz sunulanların? Bazen ilkokul çocuğunun iki bilinmeyenli denklem karşısında kaldığı anlayışsızlık ve ilgisizlikle kalıyoruz gördüklerimiz karşısında. Herhangi bir şey anlayamamızın nedeni bize sunulanlar için hazır olmayışımızdır. Ne yapsak o an için o olayı kavrayamayız. Ama bedenen ama ruhen belirli bir olgunlukta olmamız gerekir ki olayları kavrayabilelim. Bazen de olayı kavrayamadığımızı anlamayız bunun sebebi de ezberciliğimizdir. Bizlere öğrenme yerine ezberleme öğretildiği için neleri bilip neleri bilmediğimizi karıştırırız.Hatta neleri bildiğimizi bilmeyiz çoğu zaman. Bazen de biz bize öngörülen zamandan daha hızlı gitmişizdir. Ruh halimiz,bilincimiz daha hazır değildir bize sunulanlar anlamaya. Yaşıtlarına göre fazla gelişmiş bir çoçuk düşünün, ondan bir delikanlıdan veya bir genç kızdan beklenen davranışlarda bulunmasını bekleriz görüntüsüne aldanıp. O da aldanır cüssesine zaman, zaman ve her iki taraf için de hayal kırıklığı vardır. Hem gözlemliyende hem yaşayanda. Bazen de o kadar eminizdir ki, konuştuğumuz konuda tersini düşünemeyiz bile. O yüzdende yanılıyoruzdur zaten. Anlayışsızlık deriz günlük hayatımızda bu gibi durumlara. Eğer biraz dikkat edersek hayatın bizlere sunduklarına. Eğer bırakabilirsek ezberciliğimizi. Eğer kabullenebilirsek aslında kim olduğumuzu. Hayat belki daha da kolaylaşır bizim için.